Mediolan to dla wielu spełnienie marzeń… Ogromna metropolia pełna wielkomiejskiego zgiełku, świateł, perfekcyjnie działających środków transportu publicznego, zabytków, imprez, różnych kultur i narodowości. To też czasem nieosiągalne miejsce do zamieszkania, głównie ze względu na ceny apartamentów i ich wynajmu, gdyż ta włoska stolica mody, w wielu rankingach, uznawana jest za najdroższe miasto Europy!
Życie wśród zgiełku, huku, gwaru i smogu, w moim mniemaniu, byłoby znośne tylko przez chwilę. Po 5 latach mieszkania w centrum Krakowa, mogę śmiało stwierdzić, że to te najbardziej naturalne obszary, często na uboczu, są idealnymi miejscami na spokojne i zrównoważone życie.
Zatem zapraszam na wycieczkę krajoznawczą po moim włoskim miasteczku…
Cusago
Cusago to miejscowość oddalona jedynie kilkanaście kilometrów na południowy-wschód, od centrum Mediolanu. To lombardzkie miasteczko, które leży na terenach określanych jako ,,zielone płuca” południowo-wschodniej metropolii – Parco Agricolo Sud Milano.
Pomimo tego, że znajduje się dokładnie rzut beretem od dużego, wielonarodowego miasta, w Cusago poczuć można prawdziwą, włoską, a poza tym wiejską atmosferę!
Gmina już od zarania dziejów znajdowała się w centralnym punkcie trasy z Mediolanu (rozpoczynającej się przy Porta Vercellina) do pobliskich miejscowości, takich jak Cisliano, Albairate i Abbiategrasso. Już od czasów rzymskich te tereny zamieszkiwane były przez ludy germańsko-lombardzkie, ale pierwsze osadnictwo odnotowano już w III-II p. n. e.! Obecnie żyje tutaj zaledwie ponad 4000 Włochów (z czego tylko 4% to mieszkańcy innych narodowości).
Centrum miasteczka Cusago to dość duży plac, z zamkiem i kościołem parafialnym. Od niego rozchodzi się mnóstwo uliczek prowadzących do kamienic, domów wielorodzinnych, a także willi z ogrodami.
W 1973 r. te tereny wraz z zamkiem zakupił nie kto inny jak Silvio Berlusconi, który stworzył tutaj dzielnicę “Milano Visconti”. Składa się ona z wielu rezydencji z ogrodami, kortami tenisowymi, a nawet basenami! Warto jednak podkreślić, że Cusago to dosć ekskluzywna dzielnica rezydencyjna, dopiero od końca XX w.
Wioska to od dawna ważny ośrodek rolniczy, z dużą ilością pól uprawnych, na których hodowana jest przede wszystkim pszenica, kukurydza, a nawet ryż! Do dzisiaj działają tutaj tzw. cascine, będące gospodarstwami rolnymi, w których jeszcze w ubiegłym stuleciu mieszkało od kilku do kilkunastu rodzin. Obecnie wiele z nich przekształconych zostało w apartamenty, nawiązujące do dawnej zabudowy.
Zamek
Zamek w Cusago został zbudowany w latach 1360-1369 na polecenie Bernabò Viscontiego. Miał służyć jako rezydencja do wypraw myśliwskich sławnej rodziny Viscontich, która prowadziła je na terenach na południe od Mediolanu, w stronę Vigevano.
Następca Bernabò, Gian Galeazzo w 1386 roku zakazał polowań na całym obszarze wokół Cusago, w celu zachowania rezerwatów zwierzyny łownej. W 1398 roku Caterina Visconti, żona księcia, schroniła się tam, próbując uciec przed zarazą.
Filippo Maria Visconti był odpowiedzialny za pierwsze interwencje, mające na celu uszlachetnienie pierwotnej średniowiecznej fortecy, w której zrealizowano nowe sale reprezentacyjne. W tej fazie zbudowano również Naviglietto (*sztuczny kanał będący zarówno środkiem transportu, jak i źródłem potrzebnym do nawadniania pól), czyli odgałęzienie Naviglio Grande, przepływającego przez sam Mediolan!
Pod koniec średniowiecza budynek służył też jako szpital. Wraz z dojściem do władzy Ludovico il Moro, księcia Mediolanu w latach 1494-1499, zamek w Cusago odzyskał dawne przeznaczenie i stał się ponownie elegancką rezydencją reprezentacyjną. Ludovico najpierw przekazał go swojej żonie Beatrice d’Este, a następnie kochance Lucii Marliani. W 1525 roku zamek został sprzedany przez Francesco II Sforzę, hrabiemu Massimiliano Stampie. Wtedy to podwyższono główną wieżę fortecy, która stylistycznie nawiązuje do tej z mediolańskiej fortecy.
Jeszcze w XVIII wieku niektóre pomieszczenia zamku znajdujące się na parterze, były wykorzystywane do przechowywania serów i innych czynności związanych z produkcją rolniczą. W 1973 roku zamek, który już od pewnego czasu podupadał, przekształcono w duży dom wiejski, zamieszkały przez około trzydzieści rodzin. W drugiej połowie XX w. popadający w ruinę zamek, przeszedł kilka zmian własnościowych między prywatnymi firmami i obecnie poddany został gruntownej renowacji. Otwarte zostanie w nim audytorium, w którym odbywać się będą wydarzenia kulturalne, laboratoria itp.
Kościoły
Chiesa Parrocchiale dei Santi Fermo e Rustico
Aż do XVII wieku we wiosce Cusago nie było żadnego miejsca kultu, poza niewielką kaplicą poświęconą św. Antoniemu (pochodzącą z XIV wieku i zniszczoną pod koniec XVIII w.). Znajdowała się przy zamku Viscontich i była otwarta dla publiczności jedynie latem, kiedy książęta mediolańscy udawali się na polowania.
Po wizycie na tym terenie Karola Boromeusza, w 1602 r. rozpoczęto budowę nowego kościoła parafialnego. Jednakże w związku z wieloma przerwami, świątynię ukończono dopiero w połowie XVII w. W kościele szczególnie czczone są relikwie męczennika Vicenzo, ofiarowane przez kardynała Ottoboniego (późniejszego papieża Aleksandra VIII) w 1685 r., z rzymskich katakumb. Są one regularnie eksponowane w dniu święta patrona, w pierwszą niedzielę maja.
Wewnątrz budowli do dziś można zobaczyć cenne XIX i XX wieczne freski autorstwa Natale Penati, a także oryginalne organy z 1854 roku. Ołtarz główny kościoła parafialnego uroczyście konsekrowano dopiero 9 maja 1978 roku.
Chiesa Santa Maria Rossa
Kościół Santa Maria Rossa, znany również jako Santa Maria del Bosco, to mała, dekonsekrowana świątynia, która znajduje się w Monzoro (dzielnicy Cusago, oddalonej nieco od centrum wioski). Obecnie przeznaczona została na siedzibę firmy zajmującej się produkcją perfum. W jej wnętrzach roznosi się rozkoszny zapach różnorakich próbek!
Kościół zbudowany został w 1359 roku przez Generała Oliwietanów, Ippolito z Mediolanu, a później przekazany mnichom, eremitom z Sant’Agostino, którzy przekształcili strukturę budowli w XV wieku, tworząc pokaźne opactwo. W jego wnętrzach do dzisiaj zachowane zostały elementy dawnych fresków, przedstawiających m. in. Chrystusa i ewangelistów. Pozostała ich część przeniesiono i wystawiono w muzeach Castello Sforzesco w Mediolanie.
Poza tym to tutaj na przełomie maja i czerwca słuchać można niesamowitych koncertów rechoczących żab!
Chiesa di San Francesco di Monzoro
W Cusago, a dokładniej w Monzoro, znajduje się również kościół pw. Św. Franciszka. Zbudowany został w latach 30. XVI w., a następnie przebudowany w stylu klasycystycznym na początku XIX wieku.
Rozrywka
W Cusago znajdują się też dwa bary:
- Cafe le Clochard – bar idealny na włoskie aperitivo, czy drinka po kolacji
- Caffè delle Posteria – Bar Trattoria, w którym oprócz lunchu, czy kolacji, zjeść można pyszne, słodkie śniadanie i zakupić lokalne produkty.
W Cusago znajdują się również dwa ośrodki rekreacyjno-sportowe:
- Aquadolce – Qswim S.S.D.
- Trefor Club Cisliano (okolice miasteczka)
Natura, natura i jeszcze raz natura
W Cusago to tak jak już wcześniej wspomniałam, miejsce in mezzo la natura – pośrodku natury. Czasem aż trudno mi uwierzyć, że to miejscowość znajdująca się jedynie kilkanaście kilometrów od samego centrum Mediolanu. Do tych najbardziej zielonych miejsc należą:
- La Cavetta di Cusago – naturalny obszar z małym jeziorem, gdzie na przełomie maja i czerwca podziwiać można niesamowite spektakle mieniących się świetlików
- Bosco di Cusago – las w Cusago leżący wzdłuż wspomnianego wcześniej kanału Naviglietto
- Jezioro Capanna
- Jezioro Monzoro
A poza tym to stąd podziwiać mogę jedyne w swoim rodzaju zachody słońca, z widokiem na Alpy i samo Monte Rosa!
Pozdrawiam!
Maddalena
Dziękuję Ci za przeczytanie mojego artykułu!
Starałam się włożyć w niego całe moje serce, bo napisałam go z myślą o Tobie!
Jeżeli uważasz, że przydałby się jeszcze komuś innemu, zapraszam do udostępnienia. Będzie mi też miło jeżeli zostawisz swój komentarz tutaj na blogu, lub na Facebooku i na Instagramie, na którym znajdziesz jeszcze więcej ciekawych treści!
Do bezpośredniego kontaktu zapraszam Cię przez e mail: wloskiwehikulczasu@gmail.com
