Czy kiedykolwiek pomyślelibyście, że Mediolan kojarzony zazwyczaj z nowoczesną metropolią, może mieć antyczne korzenie?
Na opisanym w artykule szlaku (jednym z ośmiu tego typu), wyznaczono szereg obiektów pochodzących z okresu, kiedy to Mediolan był stolicą Imperium Rzymskiego, w latach 286-402 n. e. Prezentuje miejsca, które nawet dla Mediolańczyków nie są powszechnie znane! Głównym ośrodkiem reprezentującym szlak jest Miejskie Muzeum Archeologiczne w Mediolanie, które zwiedzać można za darmo w każdą, pierwszą niedzielę miesiąca.
Jest to szlak pieszy, a czas jego zwiedzania zależy od indywidualnych upodobań. Trasę w niektórych odcinkach można również przemierzać tramwajem, czy też rowerem. Jego dodatkowym walorem jest możliwość robienia ciekawych zdjęć, które łączą zarówno rzymskie ruiny jak i nowoczesne zabudowania modernistycznego Mediolanu.
MM1 Cairoli – San Lorenzo – całość wycieczki rozpoczyna się przy stacji metra o nazwie Cairoli i kończy w zależności od upodobań przy kościele San Lorenzo, czy też Amfiteatrze Rzymskim. Na trasie znajduje się dziewięć punktów, którymi są antyczne zabudowania tzw. Mediolanum.
1. Muzeum Archeologiczne – Corso Magenta 15 – w którym prezentowane są artefakty pochodzące z okresu od V w. p.n.e. – V n.e. Obiekt otwarty jest dla zwiedzających codziennie od godziny 9:00-17:30 (z wyjątkiem poniedziałku). Ceny biletów to 5 € (bilet normalny) i 3 € (bilet ulgowy).
2. Pałac Imperialny – Via Brisa – przypisywany jest imperatorowi Nerva, o którym nie zanotowano żadnych konkretnych informacji. Druga wersja pałacu wybudowana została w czasach panowania Trajana i Maksymiliana. Zajmował obszar pomiędzy ulicą Torino, a Magenta. Obiekt był zarówno rezydencją cesarską, jak i miejscem reprezentacyjnym. Obejmował prywatne łaźnie i cyrk, gdzie cesarz uroczyście spotykał się z poddanymi. Całość rozległego kompleksu użytkowana była aż do X w., a obecnie pozostały po nim jedynie resztki ruin monumentalnego budynku, z systemem grzewczym (zachowane na ulicy Brisa). Warto podkreślić, że wiele elementów architektonicznych zakonserwowano w części dzisiejszych, nowoczesnych zabudowań.
3. Antyczny cyrk – Via Vigna 1 – znajdował się pomiędzy ulicami Circo i Vigna. Zbudowany został pod koniec III w. n. e., przez cesarza Massimiano Erculeo, gdzie odbywały się uwielbiane przez mieszczan wyścigi wozów, aż do końca IV w. n. e. Jego długość wynosiła 450 m, a szerokość 85 m. W 604 r. n. e. to tutaj królem Longobardów ogłoszony został Adaloaldo. W następnych stuleciach cyrk był coraz bardziej rozbierany i ostatecznie zniszczony prawdopodobnie w 1162 r. przez Barbarossę lub samych Mediolańczyków, aby uniemożliwić najeźdźcom wykorzystanie go przeciwko miastu.
4. Rzymska posadzka – Via Morgi 2 – znajdująca się na prywatnej posiadłości, zrobiona z betonu i elementów marmurowych. Dzięki jej fragmentowi możliwym jest potencjalne zrekonstruowanie zabudowań, jakie znajdowały się na tej ulicy w czasach rzymskich.
5. Antyczny cyrk – Via Circo – jest to kolejny fragment opisywanego wcześniej cyrku.
6. Brama Ticinensis – Largo Carrobio – w tym miejscu znajdują się elementy jedynej bramy pochodzącej z I w. p. n. e. Są to fragmenty wieży nazwanej torre del malsani – tzw. wieży chorych, ponieważ była częścią szpitala, w którym leczono trędowatych. Wysoka 9 m, obecnie jest częścią nowoczesnych zabudowań i była prawym fragmentem wieży poligonalnej, przez którą wychodziło się z miasta – Bramy Ticinensis. Jej elementy wkomponowano w nowoczesną zabudowę i obecnie są one częścią wystroju klatki schodowej, znajdującej się w jednej z mediolańskich restauracji.
7. Kolumny S. Lorenzo – Corso di P.ta Ticinese – wykonane z marmuru, znajdują się przed fasadą kościoła San Lorenzo. Jest to najlepiej zachowany rzymski zabytek w mieście. Został zbudowany pod koniec V w. n. e. i był częścią przedsionka przed kościołem. Są to jednakże spolia (kolumny i architraw) jeszcze bardziej antyczne, pozyskane z budynku użyteczności publicznej w drugiej połowie II w. n. e. W tym kompleksie użyty został jeszcze jeden marmurowy element architektoniczny, także niewiadomego pochodzenia z końca I w. n. e., którym jest portal prowadzący do korpusu kaplicy Sant’Aquilino.
8. Bazylika pw. S. Lorenzo i Kaplica di S. Aquilino – Corso di P.ta Ticinese 39 – wczesnochrześcijański kościół, zbudowany pomiędzy 360-410 r. Początkowo była to świątynia poprzedzona atrium (*monumentalnym wejściem) z frontem ozdobionym pompatyczną kolumnadą. Kaplica Sant’Aquillino (w kościele San Lorenzo) zachowana została w znikomej ilości. Obiekt uznano za cesarskie mauzoleum, powstałe pomiędzy 390-430 r. n. e. Całość kompleksu zbudowana jest z materiałów pochodzących z rozbiórki pobliskiego antycznego amfiteatru.
9. Archeologiczny Park Rzymskiego Amfiteatru – Via de Amicis 17 – to jeden z największych znanych amfiteatrów w północnych Włoszech, który powstał w I w. n. e., poza murami miasta, niedaleko Bramy Ticinensis. Jego rozpiętość wynosiła 155 x 125 m (podobnie jak amfiteatr w Weronie). Funkcjonował do roku 396 n. e. Na centralnej, eliptycznej arenie toczyły się pojedynki między gladiatorami i dzikimi zwierzętami. W V w. n. e. mógł on pomieścić 20 000 widzów, ale od tego okresu powoli rozbierano jego zewnętrzny pierścień, aby z pozyskanego materiału stworzyć nowe budynki i wzmocnić mury miejskie. Prawdopodobnie w VII-VIII w. n. e. była to siedziba garnizonu wojskowego. Obiekt znajduje się obecnie w Parku Archeologicznym Amfiteatru.
10. Do szlaku należy również starożytny teatr (niezachowany nawet fragmentarycznie), datowany jest na I w. n. e., który kiedyś znajdował się w okolicy Pałacu Imperialnego. Jego średnica wynosiła 95 m, a cała konstrukcja sięgała 20 m. Mógł pomieścić 8 000 widzów. Jego pozostałości znajdują się pod kościołem San Vittore al Teatro, który zniszczono w 1910 r. Na tym miejscu powstał następnie Palazzo della Borsa.
Pozdrawiam ciepło!
Maddalena
Dziękuję Ci za przeczytanie mojego artykułu!
Starałam się włożyć w niego całe moje serce, bo napisałam go z myślą o Tobie!
Jeżeli uważasz, że przydałby się jeszcze komuś innemu, zapraszam do udostępnienia. Będzie mi też miło jeżeli zostawisz swój komentarz tutaj na blogu, lub na Facebooku, na którym znajdziesz jeszcze więcej ciekawych treści!
Do bezpośredniego kontaktu zapraszam Cię przez e mail: wloskiwehikulczasu@gmail.com
