Vigevano to miejscowość leżąca nad rzeką Ticino, oddalona jedynie 30 km na południowy zachód od Mediolanu. To miasto idealne, z najpiękniejszym, lombardzkim placem, po którym unosi się zapach ledwo co zaparzonej kawy. To miejsce pełne galerii sztuki, antykwariatów, butików i jeżdżących beztrosko rowerzystów.
Chyba rzadko pojawia się w jakichkolwiek przewodnikach. Może dlatego jest tak bardzo włoskie… Jakby odcięte od współczesnego świata, unikatowe, otoczone przyrodą, niczym niezakółcone… To w Vigevano hodowano sokoły drapieżne, aby towarzyszyły dworowi książęcemu, w polowaniach wzdłuż lasów rzeki Ticino.
A do tego te nazwiska: Bramante, da Vinci! To tutaj urodziła się Bona Sforza, rezydowała Beatrice D’Este – pani Mediolanu, żona Ludovico il Moro; a także kochanka króla, bohaterka sławnego obrazu Leonardo ,,Dama z łasiczką” – Cecilia Gallerani!
Zamek Sforzów i Viscontich
Pierwsze jądro zamku w Vigevano pochodzi już z epoki lombardzkiej (VII-X w.), a jego przekształcenie w rezydencję, zawdzięczamy sławnym dynastiom Viscontich i Sforzów. To jeden z największych zespołów obronnych w Europie. Kompleks architektoniczny zajmuje powierzchnię ponad 70 000 m² (z czego 25 000 m² dachów, do których należy dodać 36 000 m² dziedzińca).
Od samego początku był on zaplanowany nie tylko jako zespół warowny, ale też prestiżowa rezydencja, miejsce dworskiego wypoczynku i rozkoszy. Był też idealną bazą myśliwską książąt mediolańskich, dla których organizowane tam polowania, stanowiły jedyną w swoim rodzaju rozrywkę.
Do jego realizacji z pewnością przyczynili się artyści tacy jak Donato Bramante i prawdopodobnie Leonardo da Vinci. To już w latach 1492-1494 ukończono prace nad jego budową, dokładnie wtedy kiedy Kolumb odkrywał Amerykę!
Wraz z końcem dynastii Sforzów, w latach 30. XVI w., zamek przeszedł w ręce Hiszpanów i wtedy to rozpoczął się jego powolny upadek. Na początku XVIII wieku stał się siedzibą garnizonu austriackiego. W połowie XIX w. służył jako koszary armii sardyńskiej, a tym samym Królewskiej Armii Włoskiej i pozostał kwaterą główną wojska, aż do 1968 roku.
Pałac Książęcy
Pałac Książęcy zbudowano w połowie XIII wieku, za panowania Luchino Visconti, na miejscu wczesnośredniowiecznego targowiska. Na początku pełnił funkcję siedziby sądu. Jego przemiana w Pałac Dożów rozpoczęła się w 1345 roku, dzięki Ludovico il Moro, przy udziale architekta Donato Bramante. To on nadał mu wygląd renesansowego budynku. Dzięki pracy artystów i rzemieślników lombardzkich, duże sale ozdobiono freskami i pięknie umeblowano, aby pomieściły dwór książęcy i aby można w nich było przyjmować wybitne osobistości.
Ukryte przejście
W zamku znajduje się korytarz o gigantycznych rozmiarach (167 m długości i 7 m szerokości). Został zbudowany w 1347 roku, również za panowania Luchino Visconti, aby umożliwić panom Mediolanu wchodzenie i wychodzenie z zamku, bez styczności z mieszkańcami wioski. Dawał im również możliwość ucieczki w przypadku zbliżającego się niebezpieczeństwa. W ubiegłych stuleciach służył do celów wojskowych. Jego kolosalna konstrukcja została jednak nienaruszona, mimo tego, że aż do połowy lat 60. XX w., przejeżdżały po nim ciężkie pojazdy gąsienicowe.
Wieża Bramantego – najlepszy punkt widokowy
Wieża od wieków jest symbolem miasta i widnieje w herbie Vigevano. Jej wysokość sięga 56 m i składa się z 7 pięter. Pierwsze 4 kondygnacje są ogólnodostępne, a poprzez wewnętrzną klatkę schodową, można dostać się na taras widokowy, znajdujący się na wysokości około 31 metrów. Rozciąga się stąd wspaniały widok na plac, zabytkowe centrum, kościoły, a także panoramę z rzeką Ticino. To tutaj podziwiać można, niezwykle estetyczne włoskie dachy, pokryte charakterystyczną, czerwoną dachówką.
Pierwsza udokumentowana wzmianka o wieży znajdującej się na terenie obecnego zamku, pochodzi już z 1198 roku. Naukowcom nie udało się jednak ustalić jej wysokości. Wiadomo tylko, że już w XV wieku, zaopatrzona była w dzwony i zegar. Pod koniec XV wieku wieża, podobnie jak reszta zamku i plac, przeszła gruntowną renowację. Il Moro częściowo zburzył starą wieżę i zbudował nową, o eleganckich i smukłych renesansowych formach. Najwyższą jej część zaprojektowano na wzór Torre del Filarete w Castello Sforzesco w Mediolanie.
Najpiękniejszy plac Lombardii
To chyba najbardziej zachwycające miejsce w mieście… Stojąc na nim ma się wrażenie, że plac jest niezwykle wydłużony. Jakby niekończący się…
Zbudowany w latach 1492-1494 z rozkazu Ludovico il Moro, stanowi jeden z pierwszych modeli renesansowego rynku i jest najlepszym przykładem XV-wiecznej architektury lombardzkiej. Powstał w celu nadania miastu prestiżu uprzywilejowanej siedziby księstwa. Jednym z głównych architektów placu był Donato Bramante. Otoczony jest kamienicami pokrytymi wytwornymi freskami, z arkadami i łukami wspartymi na 84 kolumnach, z kapitelami o różnych kształtach. Nad każdą kolumną znajduje się medalion przedstawiający postaci z okresu rzymskiego i renesansu.
W czasach Ludovico il Moro znajdowały się na nim dwa łuki triumfalne i długa kamienna rampa, prowadząca do zamku, po której jeździć mogły konie i wozy. Stojący na placu kościół powstał dopiero w 1680 r., kiedy to zamknięto czwartą stronę placu barokową fasadą, zlikwidowano rampę wjazdową do zamku oraz dwa łuki triumfalne.
Budowę katedry pod wezwaniem św. Ambrożego, biskupa Mediolanu, rozpoczął książę Franciszek II Sforza w 1532 r., według projektu Antonio da Lonate i konsekrował 24 kwietnia 1612 r. Barokowa, asymetryczna fasada stworzona przez biskupa Juana Caramuela y Lobkowitza, idealnie wpisała się w architekturę placu. Jej szczególna krzywizna sprawia, że dzieło to należy do najwspanialszych przykładów architektury barokowej.
Obecne dekoracje placu, poddane renowacji w latach 90. XX wieku, są w większości dziełem artystów Casimiro Ottone i Luigiego Bocca, którzy namalowali je w 1903 roku, na podstawie śladów i fragmentów malarstwa z XV wieku. Chodnik placu składa się z czarno-białych kamyczków z rzeki Ticino, a pierwsze żeliwne, harmonijnie ustawione latarnie, wykonano w 1911 roku.
Muzea Vigevano
W Vigevano znaduje się również kilka interesujących muzeów, które warto odwiedzić, szczególnie:
- Międzynarodowe Muzeum Buta – jest jedynym publicznym muzeum we Włoszech poświęconym historii i ewolucji obuwia. To tutaj w 1953 r. wynaleziono szpilki!
- Leonardiana – muzeum prezentujące działalność Leonardo da Vinci w Vigevano.
- Muzeum Archeologiczne
- Muzeum Miejskie – galeria sztuki prezentująca dzieła artystów z tego obszaru. To tutaj znajdują się również fragmenty oryginalnych fresków z Piazza Ducale, z XV-XVI wieku.
Pozdrawiam!
Maddalena
Dziękuję Ci za przeczytanie mojego artykułu!
Starałam się włożyć w niego całe moje serce, bo napisałam go z myślą o Tobie!
Jeżeli uważasz, że przydałby się jeszcze komuś innemu, zapraszam do udostępnienia. Będzie mi też miło jeżeli zostawisz swój komentarz tutaj na blogu, lub na Facebooku, na którym znajdziesz jeszcze więcej ciekawych treści!
Do bezpośredniego kontaktu zapraszam Cię przez e mail: wloskiwehikulczasu@gmail.com
