Zapraszam Was do zapoznania się z listą sardyńskich, tradycyjnych alkoholi, która może przydać się wszystkim koneserom przyjeżdżającym na wyspę, czy też nowicjuszy poszukującym prawdziwych jej smaków.
Piwo ICHNUSA
Rodzaje piwa:
1. Ichnusa classica (klasyczna) – pierwsze, historyczne piwo, jeden z symboli Sardynii.
2. Ichnusa non filtrata (niefiltrowana) – piwo wytwarzane z czystego słodu jęczmiennego, niefiltrowane, o mętnym kolorze. Ten typ piwa powstał w nowym browarze Inchnusy w Assemini (gmina w pobliżu Cagliari), w latach 70. XX w.
3. Ichnusa cruda (surowa) – niepasteryzowane, o niepowtarzalnym i intensywnym smaku, które uzyskuje się dzięki procesowi mikrofiltracji drożdży. Powstało w 2012 r.
4. Ichnusa al limone – radler o smaku cytrynowym. Zawiera 2% alkoholu i składa się z 40% piwa i 60% soku z cytryny. Najlepiej smakuje w lecie podczas sardyńskich upałów.
Historia
Ichnusa to najbardziej popularne piwno, które stało się jednym z symboli wyspy. W 1912 r. Amsicora Capra kupił fabrykę w Cagliari, założył browar i markę Ichnusa. Po roku 1945 wznowiono produkcję, a samo piwo wspomóc miało dobre samopoczucie mieszkańców Sardynii, po trudnym okresie II wojny światowej. W 1967 r. otworzono nową siedzibę w Assemini, pierwszą we Włoszech, w której zainstalowano najnowocześniejsze technologie produkcji piwa – cylindryczne, stożkowe zbiorniki fermentacyjne. W 2012 r. przy okazji świętowania stulecia założenia browaru, wypuszczono nowy rodzaj piwa – Ichnusa Cruda. Browar w Assemini to obecnie jedyny ośrodek, w którym produkuje się Ichnusę na Sardynii.
Ichnusa to nie tylko orzeźwiający napój, który spożywa się do posiłków, czy też w upalne popołudnia. Zaskakującym jest to, że w miejscowościach mniej turystycznych, mężczyźni spotykają się w barach i często nawet o poranku zamawiają w nim właśnie Ichnusę!
WINO CANNONAU
Cannonau to najstarsza odmiana czarnych winogron na Sardynii. Uprawa tego owocu jest szeroko rozpowszechniona na całej wyspie, ale koncentruje się w najbardziej centralnych obszarach terytorium Sardynii (Sa Osa – w dolinie Tirso, na wzgórzach Sardara – na północ od Cagliari, w Villanovafranca – nuragicznej wiosce Duos Nuraghes di Borore w prowincji Nuoro). Co więcej na wyspie znaleziono nasiona winogron sprzed 3200 lat, a fakt ten sugeruje, że Cannonau wytwarzane z tychże owoców, jest najstarszym trunkiem w basenie Morza Śródziemnego. Zakupić je można w formie wina czerwonego lub różowego i uzyskuje się je z 99% winogron Cannonau i maksymalnie 1% innych lokalnie produkowanych owoców. Jego minimalny czas dojrzewania wynosi 1 rok, z czego co najmniej 6 miesięcy napój przechowywany jest w dębowych lub kasztanowych beczkach. Należy je serwować w temperaturze pokojowej.
WINO VERMENTINO
Vermentino to białe wino produkowane w prowincjach: Cagliari, Nuoro, Oristano i Sassari. Ten historyczny napój towarzyszył wielu sardyńskim rodzinom już od lat 50. XX w.
Można je też zakupić w wersji wina musującego i różowego. Serwuje się je zazwyczaj z rybami i owocami morza. Powinno być podawane w temperaturze 8-10°C, a w wersji musującej od 6-8°C.
MIRTO
Rodzaje likieru:
1. Mirto Bianco – białe
2. Mirto – klasyczne, o ciemnym, przechodzącym w czerwień kolorze
Historia
Mirto to sławny likier produkowany na Sardynii od czasów starożytnych. “Mirto” to nazwa rośliny, której owoce poddaje się maceracji, dzięki czemu wytworzyć można likier o intensywnym, czerwonym kolorze i specyficznym aromacie śródziemnomorskiej roślinności. Do jego przygotowania potrzebny jest jedynie sok z mirto, 28-30% alkohol i cukier lub miód. Najlepiej jest spożywać go na zimno (alkohol umieścić można w zamrażalniku). Na Sardynii pije się go zazwyczaj po posiłku, a w niektórych cukierniach wykorzystywane jest do produkcji tamtejszych słodyczy.
Najpopularniejszy likier Zedda Piras produkowany jest na szeroką skalę, w fabryce założonej w 1854 r. w regionie Cagliari, przez Francesco Zedda. Początkowo firma skupiała się na produkcji wina, a następnie na alkoholach wysokoprocentowych, które szybko stały się ich głównym obszarem działalności. Sławne Mirto zaczęto produkować pod koniec XIX w. i na początku XX w. W 1994 r. firma Zedda Piras stała się częścią grupy Sella & Mosca, przejętej przez Campari Group. Pod koniec lat dziewięćdziesiątych fabryka przyjęła innowacyjne technologie produkcyjne, nie zmieniając jednak tradycyjnych receptur. Do dzisiaj Zedda Piras jest absolutnym liderem na rynku Sardynii!
FILU E FERRU
Filu e Ferru stosowane było od stuleci jako lekarstwo praktycznie na wszystkie choroby. Napój alkoholowy tzw. grappę, pozyskiwano ze skórek najlepszych winogron hodowanych na Sardynii. Na wyspie piwnice i szafy często przekształcano w małe gorzelnie, w których oprócz produkcji, delektowano się znakomitym napojem, czy też magazynowano wyprodukowany alkohol. Należy podkreślić, że wytwarzanie i sprzedaż trunków była źródłem utrzymania wielu sardyńskich rodzin.
W 1874 r. rząd Sabaudii zabronił domowej destylacji w celach komercyjnych, jednakże nie oznaczało to zaprzestania produkcji alkoholi przez zawziętych w tym fachu Sardyńczyków. W dużej mierze to kobiety potajemnie produkowały alkohol i ukrywały go w podziemnych włazach, meblach z podwójnymi dnami, czy w wykopanych w ogrodach tajemnych otworach. To wtedy pojemniki z destylatem przywiązywano do filu e ferru (w j. polskim “drut i żelazo”), dość długiego drutu, wystającego z ziemi, dzięki któremu możliwym było łatwe odnalezienie zakopanego, fermentującego alkoholu.
Na zdrowie!
Maddalena
Dziękuję Ci za przeczytanie mojego artykułu!
Starałam się włożyć w niego całe moje serce, bo napisałam go z myślą o Tobie!
Jeżeli uważasz, że przydałby się jeszcze komuś innemu, zapraszam do udostępnienia. Będzie mi też miło jeżeli zostawisz swój komentarz tutaj na blogu, lub na Facebooku, czy Instagramie, na których znajdziesz jeszcze więcej ciekawych treści!
Do bezpośredniego kontaktu zapraszam Cię przez e mail: wloskiwehikulczasu@gmail.com
Źródło miniaturki głównej: https://img2.tgcom24.mediaset.it/binary/fotogallery/ufficio-stampa/14.$plit/C_2_fotogallery_3082195_0_image.jpg
