Zamek Buonconsiglio w Trydencie, zbudowany na miejscu wcześniejszej, rzymskiej fortecy, to największy i najważniejszy monumentalny kompleks obronny w regionie Trentino Alto Adige. Potężna twierdza stworzona na jednym ze wzniesień miasta, malowniczo wpisuje się w zimowy krajobraz. Ze wzgórza podziwiać można niesamowitą panoramę Alp.
To zdecydowanie obowiązkowy punkt dla każdego odwiedzającego miasto przybysza. Oczywiście zaraz po znanych chyba w całej Europie, targach Bożonarodzeniowych (w j. włoskim Mercatino di Natale), organizowanych w samym sercu miasta.
Historia
Zamek od XIII – XVIII wieku był rezydencją biskupów Trydentu. Składa się z szeregu budynków z różnych okresów, otoczonych murem. Jego obecna struktura jest wynikiem wielowiekowego nagromadzenia brył. W rzeczywistości łatwo rozróżnić poszczególne sekcje i konstrukcje, pochodzące z wielu stuleci.
Wzgórze, na którym od XIII wieku budowana była twierdza, nosiło nazwę Malconsey. Stosował ją jeszcze w 1381 r. biskup Albert z Ortenburga. Od XIV wieku stał się zamkiem Buonconsiglio. Male w j. włoskim oznacza dokładnie zły, mal – choroba, ból, natomiast buono – buon – dobry. Tym samym nazwa twierdzy stała się bardziej przyjazna.
3 wyraźne części
Rozróżnić można 3 wyraźne części tej budowli:
Castelvecchio to starożytne, a zarazem romańskie jądro, pochodzące z XIII wieku (przebudowane w XV wieku). Stworzono je na zlecenie cesarza Szwabii Fryderyka II. Charakteryzujące się dużą cylindryczną wieżą (Torre Aquila), bogato zdobioną freskami w stylu gotyckim. Przedstawiają one cykl miesięcy. To jeden z najbardziej fascynujących, świeckich serii obrazkowych późnego średniowiecza.
XVI-wieczny Magno Palazzo to majestatyczna bryła, której budowę zlecił biskup Bernardo Clesio. Zachowuje w doskonałym stanie ważny, manierystyczny cykl malarski, autorstwa m. in. braci Dossi, Romanino i Fogolino.
Natomiast barokowa Giunta Albertiana, pochodząca z XVII wieku, zbudowana została na polecenie biskupa Francesco Alberti Poia. Dzięki tej konstrukcji połączono część średniowieczną z Palazzo Magno.
XVIII w. – obecnie
W 1796 roku miasto zostało najechane przez wojska napoleońskie, a ostatni biskup, Pietro Vigilio Thun, opuścił zamek i schronił się w rodzinnej fortecy w Val di Non. Wraz z sekularyzacją Księstwa Biskupiego Trydentu i przyłączeniem go do hrabstwa Tyrolu, twierdza stała się austriackimi koszarami wojskowymi. W czasie I wojny światowej była ośrodkiem sądowniczym i więzieniem.
Zamek obecnie udostępniony jest zwiedzającym. Organizowane są w nim również różnego rodzaju wystawy stałe i czasowe. Przy zamku znajduje się uroczy ogród, który w okresie bożonarodzeniowym przybiera jedyną w swoim rodzaju ,,uroczystą szatę”.
A teraz łapcie kilka fotek:
Pozdrawiam!
Maddalena
Dziękuję Ci za przeczytanie mojego artykułu!
Starałam się włożyć w niego całe moje serce, bo napisałam go z myślą o Tobie!
Jeżeli uważasz, że przydałby się jeszcze komuś innemu, zapraszam do udostępnienia. Będzie mi też miło jeżeli zostawisz swój komentarz tutaj na blogu, lub na Facebooku, na którym znajdziesz jeszcze więcej ciekawych treści!
Do bezpośredniego kontaktu zapraszam Cię przez e mail: wloskiwehikulczasu@gmail.com
