Romantyczna Santa Margherita Ligure znajduje się niecałe 40 km od Genui i tylko 7 km od Rapallo i Portofino. Położona na Riviera di Levante, w najbardziej wewnętrznej części zatoki Tigullio, zachwyca nie tylko gustowną architekturą ale i różnorodną, śródziemnomorską roślinnością.
Historia miejscowości sięga prawdopodobnie aż III w., kiedy to była osadą w czasach rzymskich. Pierwotna wioska zamieszkiwana była przede wszystkim przez tutejszych rybaków, których całe życie kręciło się wokół wieczornych, nocnych i porannych połowów. Do X wieku ulegała licznym najazdom Saracenów. W tym samym okresie osiedlili się tam mnisi z San Colombano w Bobbio, którzy założyli opactwo San Fruttuoso, o którym poczytać możecie tutaj.
To tutaj podziwiać można zarówno morskie krajobrazy jak i naturalne piękno wzgórz, które tworzą charakterystyczne klify liguryjskie. Unikatowy krajobraz zachowany przez wieki, opowiada całą historię miasta oraz jego pracowitej społeczności. Ten aspekt zauważyć można chociażby w starannie pielęgnowanych uprawach drzewa oliwnego, starych młynach, gospodarstwach, do dzisiaj działającym porcie, a nawet w brukowanych uliczkach, po których wspinać się można do najwyższych punktów miasteczka.
Zamek
Jednym z symboli miasta Santa Margherita Ligure jest dobrze zachowany zamek. Zbudowano go na charakterystycznej skale o nazwie San Temo, już w połowie XVI wieku. Była to forteca używana do obrony przed najazdami piratów i korsarzy. Zamek spełniał swoją funkcję do XVIII w. W następnych stuleciach stracił na znaczeniu i popadł w częściową ruinę. Po I wojnie światowej został odrestaurowany i otwarty dla zwiedzających. Obecnie organizowane są w nim wystawy i wydarzenia kulturalne, promujące lokalnych artystów.
Villa Durazzo
Prawdziwą perełką, a zarazem fantastycznym punktem widokowym miasteczka, jest Villa Durazzo. Zbudowana została w XVII wieku przez rodzinę markizów Durazzo, na panoramicznym wzgórzu, położonym w centralnej części miasta. Rodzina używała jej jako letniej rezydencji nadmorskiej. Jej pięć przylegających budynków gospodarczych, dobudowali nowi właściciele, książęta Centurion w XVIII wieku. W 1821 r. powiększono ją i wzbogacono park o nowe egzotyczne rośliny oraz marmurowe rzeźby. Pod koniec XIX w. została sprzedana i stała się siedzibą Grand Hotelu.
Od 1973 roku willa wraz z przepięknym otaczającym ją parkiem, jest własnością Gminy. W botanicznym parku Willi Durazzo można urządzać długie, relaksujące spacery w cieniu stuletnich drzew. Włoski ogród z zaokrąglonymi, brukowanymi biało-czarnymi kamyczkami (tzw. risseu) ścieżkami i kwietnikami, jest ozdobiony fontannami i licznymi neoklasycystycznymi posągami.
Park wzbogaca obecność majestatycznych dębów ostrolistnych, znajdujących się w pobliżu willi oraz duża ilość różnorakich okazów drzew i egzotycznych gatunków roślin z całego świata. Latem w willi odbywają się liczne imprezy i pokazy, a w kwietniu organizowana jest w niej Erba Persa, wystawa roślin aromatycznych i śródziemnomorskich. W środku można zwiedzić apartamenty książęce oraz muzeum poświęcone lokalnemu pisarzowi Giovanniemu Rossi.
Pozdrawiam ciepło!
Maddalena
Dziękuję Ci za przeczytanie mojego artykułu!
Starałam się włożyć w niego całe moje serce, bo napisałam go z myślą o Tobie!
Jeżeli uważasz, że przydałby się jeszcze komuś innemu, zapraszam do udostępnienia. Będzie mi też miło jeżeli zostawisz swój komentarz tutaj na blogu, lub na Facebooku i na Instagramie, na których znajdziesz jeszcze więcej ciekawych treści!
Do bezpośredniego kontaktu zapraszam Cię przez e mail: wloskiwehikulczasu@gmail.com
